Są wykonane w postaci prętów z drutu o średnicy od 1 do 6 mm, pokrytych masą tworzącą otulinę. Zadaniem otuliny jest wytworzenie osłony gazowej, chroniącej spoinę przed dostępem powietrza oraz ułatwiającej jednocześnie jonizację gazów w obszarze łuku. Otulina po stopieniu tworzy ciekły żużel rozpuszczający w sobie tlenki i chroniący spoinę przed zbyt szybkim stygnięciem. Niektóre otuliny maja za zadanie wprowadzenie do spoiny składników uszlachetniających.

PODZIAŁ ELEKTROD ZE WZGLĘDU NA ZASTOSOWANIE


1. Elektrody do spawania połączeniowego stali węglowych i niskostopowych

2. Elektrody do spawania połączeniowego konstrukcji ze stali niskostopowych przeznaczonych do pracy w podwyższonych temp.(na początku litera ES – elektroda specjalna np. ES2Cr-MoR)

3. Elektrody do spawania stali wysokostopowych (np. ES13CrB)

4. Elektrody do napawania (pierwsze dwie litery oznaczają – elektroda do napawania, np. EN 200B)

5. Elektrody do spawania żeliwa (pierwsze litery EŻ – elektroda do żeliwa)

6. Elektrody do spawania metali nieżelaznych (wstępna litera E – elektroda oraz symbol metalu lub stopu albo szereg liczb określających procentową zawartość zasadniczych pierwiastków do której jest zbliżony skład chemiczny stopiwa np. ECuSn7)


OZNACZENIA LITEROWE GATUNKÓW ELEKTROD

A – otulina kwaśna

B – otulina zasadowa

C – otulina celulozowa

O – otulina utleniająca

R – otulina rutylowa

V – otulina inna



Elektrody kwaśne – zawierają w otulinie znaczną ilość tlenków żelaza i odtleniaczy. Można nimi spawać w pozycji nabocznej, podolnej, i w ograniczonym zakresie w pozycjach przymusowych. Są wrażliwe na powstanie pęknięć krystalizacyjnych. Nie wymagają one suszenia. Jeżeli jednak podczas spawania łuk jarzy się niestabilnie występuje nadmierny rozprysk i porowatość spoin to zaleca się suszenie elektrod w temp. 100°C-150°C przez ok. 1h. Elektrodami tymi spawa się przeważnie prądem przemiennym lub prądem stałym z biegunowością ujemną.


Elektrody zasadowe – zawierają znaczne ilości węglanów wapnia, magnezu oraz fluorytu. Można nimi spawać we wszystkich pozycjach z wyjątkiem pozycji pionowej z góry na dół (PG). Charakteryzują się one wysoką plastycznością stopiwa oraz wysoką odpornością na pękanie zimne (mała zawartość wodoru w stopiwie i duża udarność stopiwa) i gorące (duża czystość metalurgiczna stopiwa). Należy je suszyć w temp. 300°C-350°C przez ok. 1-3h. Elektrodami zasadowymi spawa się prądem stałym z biegunowością dodatnią.


Elektrody celulozowe – zawierają w otulinie do 30% celulozy, mączkę drzewną i odtleniacze. Można nimi spawać we wszystkich pozycjach. Wprowadzają do stopiwa wodór, wobec czego spoina ma gorsze własności mechaniczne. Nie należy poddawać ich suszeniu. Elektrodami celulozowymi spawa się prądem przemiennym lub prądem stałym z biegunowością dodatnią.



Elektrody rutylowe – zawierają w otulinie rutyl (Ti2O2) i odtleniacze. Można nimi spawać we wszystkich pozycjach oprócz pozycji pionowej z góry na dół (PG). Zapewniają bardzo dobrą stabilność łuku. Nie wymagają one suszenia. Jeżeli jednak podczas spawania łuk jarzy się niestabilnie występuje nadmierny rozprysk i porowatość spoin to zaleca się suszenie elektrod w temp. 100°C-150°C przez ok. 1h. Elektrodami rutylowymi spawa się przeważnie prądem przemiennym lub prądem stałym z biegunowością ujemną.


Elektrody utleniające – zawierają w otulinie spore ilości tlenków żelaza i manganu. Wprowadzają do stopiwa dużo azotu i tlenu, dlatego wykonane nimi spoiny mają gorsze własności mechaniczne.