Odprężanie wibracyjne
Odprężanie wibracyjne (inaczej stabilizacja wibracyjna)  polega na przyspieszonym sezonowaniu elementów maszyn i konstrukcji przez poddanie ich drganiom - głównie rezonansowym. Dzięki wymuszaniu różnych postaci drgań rezonansowych w całej objętości wibrowanego elementu zachodzi istotne zmniejszenie szczytowych naprężeń resztkowych powstałych po spawaniu (naprężeń spawalniczych), odlewaniu lub obróbce termicznej. Naprężenia resztkowe redukowane są do poziomu, przy którym nie zachodzą już odkształcenia zwłoczne wywołujące takie niekorzystne zjawiska, jak utrata kształtu i wymiaru oraz pękanie.

Odprężanie wibracyjne nie posiada wad wyżarzania odprężającego, a jednocześnie:
- może być stosowane na dowolnym etapie procesu technologicznego, np. tuż przed obróbką wykańczającą, likwidując nie tylko naprężenia spawalnicze ale także naprężenia po wstępnej obróbce mechanicznej,
- umożliwia stosowanie mniejszych naddatków technologicznych,
- umożliwia połączenie obróbki zgrubnej i półwykańczającej,
- czas zabiegu ograniczony jest do kilkudziesięciu minut a nie kilkudziesięciu godzin, jak to jest przy wyżarzaniu,
- jest niezastąpione przy stabilizacji wymiarowej elementów regenerowanych np. przez spawanie lub napawanie,
- nie pojawiają się żadne zmiany własności mechanicznych metali,
- proces stabilizacji wibracyjnej jest rejestrowany, a charakterystyki rezonansowe mogą służyć jako dokumenty w zakładowym systemie kontroli jakości,
- odprężane wibracyjnie mogą być elementy o wadze od pojedynczych kilogramów do kilkuset ton - także konstrukcje rozległe,
- koszt samej procedury odprężania wibracyjnego kształtuje się na poziomie 30% - 50% kosztu wyżarzania,
- proces wibrowania nie obciąża w jakikolwiek sposób środowiska – jedynym negatywnym zjawiskiem jest w niektórych przypadkach hałas – z racji krótkich czasów obróbki nie wpływający na pogorszenie warunków pracy.

Zalecenia i ograniczenia
Obróbce wibracyjnej poddają się praktycznie wszystkie metale konstrukcyjne tzn.: stale węglowe, stale narzędziowe, żeliwo, staliwo, stal nierdzewna, stopy aluminium, metale egzotyczne jak złoto, magnez, stellity, mosiądz, miedź.
Odprężania wibracyjnego nie stosuje się do usuwania naprężeń powstałych w wyniku odkształceń na zimno.
Ograniczone jest też stosowanie wibrowania w naczyniach ciśnieniowych, szczególnie w przypadkach, gdy konieczne jest wyżarzanie w konstrukcjach pracujących w środowisku korozyjnym.

Opis procedury odprężania
Procedura odprężania polega na:
- Przeprowadzeniu testu harmonicznego wibrowanego elementu w celu wyznaczenia jego charakterystyk rezonansowych. 
- Określeniu postaci drgań własnych i rozkładu linii węzłowych. 
- Wyznaczeniu optymalnych punktów zamocowania wibratora i punktów podparcia wibrowanego elementu. 
- Wibrowaniu elementu na wybranych częstościach rezonansowych - 1000 do 5000 cykli na każdej postaci drgań. 
- Przeprowadzeniu ponownego testu harmonicznego dla określenia istotności zmian w rozkładzie częstości własnych spowodowanych redystrybucją naprężeń wewnętrznych. 
Na każdym etapie wibrowania prowadzi się kontrolę stopnia relaksacji naprężeń poprzez kontrolę zachowania się elementu w czasie wibrowania.

Źródło:www.wibropol.eu