Topnik - jest to proszek, przeważnie o ziarnistości 0,3-2,5 mm, który powinien zapewnić :
1) nieprzerwane jarzenie się łuku,
2) uzyskanie wymaganego składu chemicznego własności mechanicznych (łącznie z drutem),
3) należyte ukształtowanie powierzchni spoiny,
4) ułożenie spoiny bez pęknięć i pęcherzy,
5) łatwe usuwanie żużla z powierzchni spoiny,
6) minimalne wydzielanie gazów przy spawaniu.
Spełnienie tych wymagań zależy od składu chemicznego topnika
i warunków spawania.  
1. Ze względu na sposób produkcji topniki dzielimy na:
- topione,
- nie topione (ceramiczne - aglomerowane i spiekane oraz topniki mieszane).
Według Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa topniki dzieli się na:
F - topione,  B - ceramiczne,    M - mieszane,  
Topniki topione - są najczęściej stosowane, wytapiane są w piecach łukowych z surowców mineralnych. Po wypaleniu stopioną masę wylewa się do wody, rozdrabnia, przesiewa i suszy.
Topniki ceramiczne - uzyskuje się przez spiekanie w wysokich temp. (1100°C) uprzednio zmielonych i sproszkowanych surowców.
Po spiekaniu sprasowane brykiety rozdrabnia się i przesiewa.
2. Pod względem metalurgicznym topniki dzieli się na:
- kwaśne, neutralne i zasadowe.
a) Topniki kwaśne - stosowane są przeważnie do spawania stali niskowęglowych. Topniki te wytrzymują prądy o wyższych parametrach (U, V) i są mniej skłonne do tworzenia pęcherzy.
b) Topniki zasadowe - stosowane do spawania stali nisko-
i wysokostopowych. Są mniej odporne na stosowanie podwyższonych parametrów spawania, bardziej skłonne do tworzenia pęcherzy
w spoinach, lecz pozwalają  uzyskać spoiny o lepszych własnościach plastycznych.
c) Topniki neutralne - zawierające tlenki, stosowane są do spawania stali niskostopowych, natomiast topniki neutralne - zawierające chlorki
i fluorki - do spawania metali niezależnych.